توضيح از علي رضا اردبيلي: معروف است که جمهوري وايمار (آلمان 1919ـ1933) را دموکراسي بدون شهروندان دموکرات مينامند. از اين جهت، جمهوري وايمار بالکل غيرعادي است. رسم اين است که دموکراسي ها، شهروندان دموکرات هم دارند و ديکتاتوري ها هم از داشتن چنين شهرونداني (حداقل به اندازه کافي) محرومند. از اين جهت شايد راه افتادن سيل اصلاح طلبان، سلطنت

از سايت ايران امروز  آرزوي ترقي، موجب ترقي نيست. عقب مانده ترين کشورهاي دنيا هم در حسرت توسعه اقتصادي ميسوزند. همانطور که در مقياس خانوادگي، خواست موفقيت فرزندان بدون اجراي آگاهانه يک برنامه بلندمدت به تنهايي به معني موفقيت آنها نيست. براي ساختن يک جامعه سالم نيز، خواست يا حسرت اکثريت صد در صدي اعضاي يک جامعه هم کافي نيست. براي

منبع اصلي، مجمع دیوانگان، تيتر اصلي مقاله: حلقه مفقوده زنجیره «فاشیسم ایرانی»! نشر اول 1394 «زن‌ستیزی»، «ثروت‌مندستیزی»، «بیگانه‌هراسی» و البته «نژادپرستی».* این‌ها چهار ستون اصلی بنای «فاشیسم» است که برای سالیان سال در کشور ما یکی از پایه‌های آن لنگ مانده بود! حالا اما، به مدد تحولات منطقه و در پیوند نامیمون ناسیونالیسم افراطی با

برگردان: عرفان ثابتی.    دیوید استاورو نویسنده‌ی روزنامه‌ی هاآرتص است. توضيح از تريبون: شايد هيچ حادثه اي به اندازه سکوت رژيم جمهوري اسلامي ايران در قبل مسلمان کشي هاي همدستان اين رژيم مثل رژيمهاي روسيه و چين و ارمنستان، افشاگر ماهيت رژيم مهرورزي اسلاميض تهران نيست. در اين ميان، توجه روزنامه هاآرتص به مسئله نسل کشي

توضيح از سايت تريبون: متأسفانه نام نويسنده مقاله در منبع انتشار آن، نيامده است. (پايان توضيح)اغلب نویسندگانی که پیش یا بعد از این نقد در باره آرامش دوستدار چیزی نوشته اند، یا به تمجید از او پرداخته اند و یا از نقد دیدگاه‌های راسیستی دوستدار به کلی کوتاه آمده اند. دلیل اساسی این غفلت و تغافل قسمی که در نوشته به آن اشاره شده است، یکی این