در سایت تریبون مقاله‌ای به قلم آقای محمد بابایی و تحت عنوان : «زبان تفکر برای از طب تا نجوم فکر کردن و زبان مستعمراتی» منتشر شده است که آقای علیرضا اردبیلی سردبیر سایت نیز توضیحی بر آن نوشته و خاطر نشان کرده است که این مقاله حاوی نکات بدیع بسیاری است، و در ادامه‌ی چند مقاله قبلی ایشان حامل یک خط فکر اصلی است که حکم خط سرخ رابط کل

(نگاهی به مقالات و یادداشت‌های ملّی‌گرایانه دکتر نصرالله پورجوادی در مجلّه «نشر دانش» و فیسبوک)  توضيح کوتاه از علي رضا اردبيلي: ستم و تبعيض نه در فضا شکل مي گيرند و نه به دست قضا و قدر و موجودات فضايي. انکار هويت اکثريت مردم ايران و تلاش براي يکسان سازي يکي از متنوعترين کشورهاي موجود دنيا، نه مشيت الهي بوده است و نه حاصل سوء تفاهم

دادن سهمي در شمال خط فرضي آستارا-حسينقلي يعني تعلق سواحل تركمنستان و آذربايجان به ايران! مشكل اصلي و لاينحل ايران عمق زياد در سواحل جنوبي خزر در جنوب خط آستارا-حسينقلي است. عمق زياد آب در اين منطقه هرگونه اكتشاف، حفاري و بهره برداري از منابغ هيدروكربني را، غير اقتصادي و (در وضعيت فعلي و آينده قابل پيش بيني) غيرممكن ميكند. طبق

توضيح از تريبون: براي پي بردن به درجه توهم مليونها هموطن گرامي، مقايسه كنيد متن قرارداد زير با ادعاي تملك 50 درصدي درياي خزر از سوي كشور ايران را. مسئله حق استفاده (و نه مالكيت) تنها در دو جا و دو مورد خاص (نه بهره برداري از منابع زير بستر) مورد تأكيد اين قرارداد است. مبناي ادعاي مالكيت 50 درصدي درياي خزر اگر در اين قرارداد نيست، در

مناقشه دریای خزر زمانی آغاز گردید که جمهوری آذربایجان در سال ۱۹۹۴ به اعمال حقوق حاکمه خود در اکتشاف و استخراج از منابع زیر بستر و همچنین جایگزین کردن صنایع فرسوده میراث شوروی با صنایع نوین در بهره برداری از منابع فوق به منظور انعقاد کنسرسیومی از شرکتهای نفتی غرب دعوت به عمل آورد. این کار آذربایجان بلافاصله از طرف روسیه غیرقانونی اعلام