بگذارید دو شهروند چینی در یکی از شهرهای چین را تصور کنیم. فرض کنیم یکی از آن‌ها زنی است به اسم «فَنگ» و دیگری مردی به اسم «لی». هر دو ساکن شهر شانگهای، هر دو تحصیل‌کرده و هر دو جوان‌اند. اما از همین حالا بین این دو تبعیض نظام‌مند حیرت‌انگیزی برقرار است، تبعیض پیچیده‌ای که از سال ۲۰۲۰ به شکل قانونِ رسمی و سراسری کشور اعمال خواهد شد و چین

آیا همزمانی سفر اخیر نخست وزیر ارمنستان به ایران با سالگرد قتلعام مردم خوجالی امری تصادفی بود؟...   سیاست های فرصت طلبانه و نفرت انگیز جمهوری اسلامی در رابطه با اشغال اراضی آذربایجان توسط ارمنستان با سفر اخیر نخست وزیر جمهوری ارمنستان نیکول پاشینیان به تهران وارد مرحله ی جدیدی شد. در تمامی سالهائی که منطقه ی قره باغ و بخش مهمی از

«دیلیمیز گؤز ياشی تؤکور، اؤز اۇشاق‌لاری اوْندان وازکئچیب، آغیر يۆک‌لریيله يالنیز بۇراخدیغی اۆچون.» - اۇسئينو گئي کاسا'ین ووْلوفجا بیر شئعیریندن(سئنئگال) یۇنئسکو اۆچون هر بیر آنا دیلی بیلینمگه، تانینماغا و توْپلومسال ياشامین تۆم آلان‌لاریندا داها چوْخ اؤنه چێخماغا، اؤنَمسنمگه لايیق‌دیر. آنجاق بۇنلار هر زامان گئرچکلشمه‌يه‌بیلر. بیرچوْخ

رژیم اسلامی ولایت مطلقه­ی فقیه، حاکمیت مرگ است؛ حاکمیت قصابان است، حاکمیت لات­ها و لمپن­های قمه­کش­ و نوچه­های روحانیت سراپا مرتجع است، حاکمیت زندان­های مخوف است و اعدام و شکنجه­ی مخالفان و ناراضیان. از آن­جا که این رژیم از همان ابتدا، روزهای حکومتش را به شماره افتاده می­دید، پس جز با زبان ترور و

ماشالله رزمی روزنامه‌نگار و پژوهشگر مسائل اتنیک می‌گوید اقلیت‌های ساکن در ایران زمانی می‌توانند به‌صورت دموکراتیک به خواسته‌های خود برسند که ساختار حکومت در ایران ‏غیرمتمرکز و منشور جهانی حقوق بشر رعایت شود‎. اقلیت‌های قومی و دینی و مطالبات سیاسی و فرهنگی و دینی‌شان همواره یکی از مسائل جدی حکومت‌ها در ایران معاصر بوده است. اقلیت‌های