آقای پزشکیان! با مشاهده فهرست اعضای شورای راهبری و سیاستگذاری دولت چهاردهم، چشم ما به نام رضوان حکیم‌زاده مجری سیاست تست بسندگی زبان فارسی خورد که گویا ایشان را به عنوان نخبه‌ی دانشگاهی به عضویت این کمیته در آورده‌اید. آقای پزشکیان آیا موضع‌گیری خودتان را در قبال این طرح فراموش نموده‌اید؟ آقای پزشکیان آیا فراموش نموده‌اید که بر طبق سیاست بسندگی زبان فارسی، کودکان عیرفارس باید از سن چهار سالگی تحصیلات اجباری را برای مداخله زبانی (سرکوب زبانی و هویتی) آغاز نمایند و در زمان ثبت نام اگر خزانه لغات به زبان فارسی کودکان به میزان مدنظر سیاستگذار نباشد، این کودکان راهی مدارس استثنایی شوند؟
آقای پزشکیان اینها جملات شما هستند در مواجهه با طرج خانم حکیم‌زاده مبنی بر عدم ثبت نام کودکانی که فارسی بلد نیستند، آیا این جملات را به یاد دارید؟ «مگر می‌شود کسی که فارسی نمی‌داند را در مدرسه ثبت نام نکنند؟ کسی که این حرف را زده، حرفش نه منطقی است نه عقلانی! اینکه افراد باید فارسی یاد بگیرند قانون است و ایرادی ندارد ولی عدم ثبت نام کودکان به دلیل فارسی ندانستن، حرف بی‌ربطی است! تو چه کاره هستی؟ من آمده‌ام درس بخوانم! مگر کسی می‌تواند مانع درس خواندن کسی بشود؟ تازه به فارسی هم می‌خواهم درس بخوانم نه به ترکی!»
آقای پزشکیان، یادتان هست که وقتی نایب رئیس مجلس دهم و نماینده‌ی مردم تبریز در مجلس یازدهم بودید گفتید در این کشور برای زبان انگلیسی و عربی و آلمانی و فرانسه و… کلاس داریم؛ ولی نمی‌آییم برای زبان ترکی، کردی، لری، بلوچ و… کلاس بگذاریم. کلاس را بگذار! مشکلی ندارد که. برای آن انگلیسی و آلمانی و فرانسوی هرجا هست می‌توانند کلاس بگذارند، ولی برای این زبان‌ها اجازه نمی‌دهیم کلاس بگذارند و انگی می‌چسبانیم که «شما می‌خواهید جدایی‌طلبی کنید». ولی وقتی شما زبان من را، زبان آن قومیت من را نخواهید قبول کنید، من چرا باید تو را قبول کنم؟»
آقای پزشکیان یادتان هست که فرمودید «وقتی تو زبان من را، زبان قومیت من را قبول نمی‌کنی، من چرا باید تو را قبول کنم؟» اگر یادتان هست، چرا شخصی را که زبان‌های غیرفارسی و غیرقارس‌ها را قبول ندارد به عنوان عضوی از شورای راهبری دولت «قبول» نمودید؟ آقای پزشکیان اگر یادتان نیست موضوع را یادآوری نمودیم و منتظر تجدیدنظر جنابعالی در خصوص برخی از اعضای شورای مذکور هستیم.
آقای پزشکیان مردمان غیرفارس باامید به اراده‌ی شما در مبارزه با تبعیض به پای صندوق‌های رای رفتند، باشد که امید مردمانی خسته از یکصد سال تبعیض و تحقیر اتنیکی را ناامید نفرمایید.