بخش بزرگی از جامعه‌ی مرکزگرای ایران چنان دلداده‌ی ارائه‌ی چهره‌ای زیبا از خود و داشته‌هایش است که از هیچ جعل و تحریفی برای این زیبانمایی دریغ نمی‌کند، گاهی این جعل و تحریف، معطوف به زیبانماییِ کوروش کبیر و تاریخ ایران باستان است و گاهی معطوف به ارائه‌ی تصویری زیبا و اثرگذار از تاریخچه‌ی فوتبال ایران.
جواد خیابانی در این خصوص اشاره‌ای دارد به تحریف تاریخ فوتبال ایران که با نادیده گرفتن باخت‌های ایران در باکو و … اولین بازی تیم ملی ایران را در برابر افغانستان معرفی می‌نمایند و اگر چه ایران آن مسابقه را نیز باخته، نتیجه را مساوی ذکر می‌نمایند.
آیا جامعه‌ای که در قرن بیست و یکم همچنان معتاد جعل و تحریف، بمنظور ارایه‌ی تصویری زیبا از خود و داشته‌هایش می‌باشد توانایی رهایی از چنگال حکومتی دیکتاتور و دروغگو را دارد؟ آیا جامعه‌ای که تمایلی به واقعیت‌گرایی ندارد شایستگی رسیدن به کمال را دارد؟