دکتر لارنس دبلیو بریت، رژیمهای فاشیستی هیتلر (آلمان)، موسولینی (ایتالیا)، فرانکو (اسپانیا)، سوهارتو (اندونزی) و پینوشه(شیلی) را مطالعه کرد و دریافت که همه این رژیمها ۱۴ ویژگی مشترک داشته‌ند. او این ویژگی‌ها را، ویژگی‌های معرف فاشیسم نامید. این ویژگی‌ها عبارتند از:
۱) ملی‌گرایی نیرومند و مداوم: رژیمهای فاشیستی تمایل دارند به صورت دائمی شعارها، رجزخوانی‌ها، نمادها، سرودها و سایر ژست‌های میهن‌پرستانه را مورد استفاده قرار دهند. پرچم‌ها در هرجا دیده می‌شوند تا آنجا که پرچم‌ها به عنوان نمادهایی برای پوشش و در معرض دید همگان قرار دارند.
۲) تحقیر به رسمیت شناخته شدن حقوق بشر: مردم در رژیمهای فاشیستی به دلیل ترس از دشمنان و نیاز به امنیت ترغیب شده‌اند که در موارد معین به دلیل "نیاز" می‌توان حقوق بشر را مورد چشم‌پوشی قرار داد. در رژیمهای فاشیستی مردم مایلند که چشم خود را بر روی بسیاری از مسائل ببندند یا حتی شکنجه، اعدامهای عجولانه، قتل، حبس‌های طولانی مدت زندانیان و امثالهم را تایید کنند.
۳) تعیین هویت دشمنان به عنوان مقصر همه گرفتاری‌ها به عنوان عامل وحدت: مردم به یک هیجان میهن‌پرستانه یکپارچه فراتر از آنچه که برای از بین بردن تهدید مشترک یا دشمن قابل درک است، برانگیخته و بسیج می‌شوند. اقلیت‌های نژادی، قومی یا مذهبی، آزادی خواهان، کمونیست‌ها، سوسیالیست‌ها و غیره ... به عنوان تهدید و دشمن به مردم معرفی می‌شوند.
۴) برتری طلبی نظامی: حتی هنگامی که مشکلات داخلی در سطحی گسترده همه جا را فراگرفته است، نیروهای نظامی مبالغ هنگفتی از وجوه دولتی را به خود اختصاص می‌دهند و مشکلات داخلی به حال خود رها شده و مورد مسامحه قرار می‌گیرند. نظامی گری و خدمت نظام وظیفه پر زرق و برق و فریبنده است.
۵) تبعیض جنسیتی گسترده: دولت‌های کشورهای فاشیستی تمایل دارند تقریباً منحصر به حکومت مردان گردند. تحت رژیمهای فاشیستی نقش سنت‌ها استوارتر می‌گردد. مخالفت با سقط جنین بسیار زیاد است. همینطور انزجار از همجنس‌گرایی و قوانین و خط مشی ضد همجنس‌خواهی زیاد است.
۶) کنترل رسانه‌های گروهی: گاهی اوقات رسانه‌ها مستقیماً توسط دولت کنترل می‌شوند، اما در سایر موارد رسانه‌ها به صورت غیرمستقیم بوسیله قوانین دولتی یا از طریق رسانه‌های موافق سخنگوی قوه مجریه کنترل می‌شوند. سانسور بویژه در زمان جنگ بسیار معمول است.
۷) وسواس ذهنی و نگرانی"امنیت ملی": این بیم به عنوان ابزار انگیزش بیش از حد توده‌ها توسط دولت استفاده می‌شود.
۸ ) درهم پیچیدگی دولت و مذهب: دولت‌های فاشیستی تمایل دارند رایج‌ترین مذهب در کشور را به عنوان ابزاری جهت دستکاری افکار عمومی مورد استفاده قرار دهند. حتی هنگامی که بیشتر اصول مسلم دینی در راستای مخالفت با سیاست‌ها و اقدامات دولت باشد، سخنان رهبران دولتی عموماً بازتاب دهنده قدرت نطق و بیان و مجموعه‌ای از واژگان مذهبی است.
۹) محدود بودن قدرت شرکت‌ها: اشرافیت تجاری و صنعتی در یک کشور فاشیستی اغلب همانهایی هستند که رهبران دولت در قدرت منصوب می‌نمایند. حکومت‌های فاشیستی نوعی رابطه سودمند خویشاوندی متقابل دولت – تجارت و اقتدار نخبگان را ایجاد می‌کنند.
۱۰) سرکوب طبقه کارگر: از آنجا که قدرت سازماندهی طبقه کارگر تنها تهدید واقعی برای یک حکومت فاشیستی است، اتحادیه‌های کارگری یا کاملاً از میان برداشته می‌شوند یا به سختی تحت فشار و سرکوب قرار می‌گیرند.
۱۱) اهانت به روشنفکران و هنرمندان: حکومت‌های فاشیستی گرایش به ترویج و مدارا با دشمنی آشکار در برابر تحصیلات سطح بالا و آکادمیک دارند. سانسور یا حتی بازداشت برای اساتید و سایر آکادمیسین‌ها غیرمعمول نیست. آزادی بیان در هنر آشکارا مورد حمله قرار می‌گیرد و دولت‌ها اغلب از تخصیص بودجه به فعالیت‌های هنری سر باز می‌زنند.
۱۲) وسواس فکری دائمی در برابر جرم و مجازات: در رژیمهای فاشیستی،اغلب برای وادار کردن مردم به اجرای قوانین، قدرت نامحدودی به پلیس داده می‌شود. مردم اغلب مایلند از سوء‌استفاده‌های پلیس چشم بپوشند و حتی از آزادی‌های مدنی به نام میهن‌پرستی چشم بپوشند. در دولت‌های فاشیستی اغلب یک نیروی پلیس ملی با قدرت واقعاً نامحدود وجود دارد.
۱۳) پارتی‌بازی گسترده و فساد: رژیمهای فاشیستی تقریباً همیشه توسط گروهی از دوستان و وابستگانی اداره می‌شوند که یکدیگر را به پست‌های دولتی منصوب کرده‌اند، کسانی که قدرت و اختیارات دولتی را برای حمایت از دوستانشان در مقابل پاسخگویی، مورد استفاده قرار می‌دهند. در رژیمهای فاشیستی غیرمعمول نیست که منابع ملی یا حتی خزانه مورد سوءاستفاده قرار گرفته یا حتی توسط رهبران دولتی یکجا سرقت شود.
۱۴) انتخابات فریب‌آمیز: گاهی اوقات در کشورهای فاشیستی انتخابات یک تظاهر تمام عیار است. سایر اوقات، انتخابات از طریق مبارزات انتخاباتی لکه‌دار در برابر کاندیداهای مخالف دست کاری می‌شود، گاهی از قانون برای کنترل شمارش آراء یا دستکاری در محدوده‌های مشخص سیاسی یا دستکاری در رسانه‌های عمومی و ... ارقام جابجا می‌شوند. حکومت‌های فاشیستی نوعاً سیستم قضایی خود را نیز برای دستکاری یا کنترل انتخابات مورد استفاده قرار می‌دهند.