دوم شهریور سال نود دقیقا سیزده سال قبل در چنین روز و دقایقی در جلسه زیست‌محیطی برای بحران دریاچه اورمیه در تبریز با خشن‌ترین رفتارها بازداشت شدیم. بیست‌ونه فعال مدنی و زیست محیطی (دانشجو، حقوقدان، جامعه‌شناس، روزنامه‌نگار، ورزشکار...) به اتهام تبانی بر علیه امنیت ملی جمعا به شصت سال زندان محکوم شدیم سهم بنده دو سال بود (چهار ماه تعزیری و بیست ماه تعلیقی). در پروسه قضایی بارها شنیدم و شنیدیم که گفتند خشک شدن دریاچه اورمیه به شما چه ربطی دارد! تازه این تمام ماجرا نبود اذیت و آزار در مدت زندان به حدّی رسید که توسط چند نفر به گفته خودشان میلیشیای شاغل در زندان شکنجه شدیم، دندان، شکم و دنده‌هایمان آسیب دید که حتی اجازه درمان نیافتیم. شایعه شد که این ضرب و جرح سفارش یکی از بلندپایه‌ترین مسئولین استان بوده! هرچه بود حالا آن مسئولین از رئیس جمهور گرفته تا رئیس قوه‌قضائیه و... الان یا در قید حیات نیستند و یا مسئولیتی ندارند و بازنشسته شده‌اند. بعد از زندان، من نه تنها فیلم مستند نیمه‌کاره‌ام با نام "به یاد دریاچه اورمیه" را تمام کردم بلکه تا کنون بیش از بیست فیلم مستند و گزارش در مورد دریاچه اورمیه ساخته‌ام. اما حال مهمترین مساله که دریاچه اورمیه هست در بحرانی‌ترین شرایط قرار دارد.
هر چند در این سال‌ها تلاش زیادی برای احیا دریاچه اورمیه از طرف فعالین مدنی و محیط زیست صورت گرفته اما با توجه به عدم میل و تلاش دولت برای احیا دریاچه اورمیه، عملا دریاچه اورمیه به حالت خشک‌شده رها گردیده است.