در کرمان، پزشکیان فقط در شهرستان سیرجان برنده شده که حسن پور چندین دوره نماینده آن بود. در یزد، پزشکیان در سه شهر یزد، اشکذر و اردکان نفر اول بوده و در سایر شهرها جلیلی برنده شده است. در خوزستان، عربهای شیعه عمدتا به جلیلی رای داده اند اما در اهواز پزشکیان اول شده است.
در اصفهان، پزشکیان فقط در دو شهر سمیرم و نطنز آنهم با فاصله اندکی برنده شده است. اصفهان در سالهای آتی در کنار مشهد و قم به یکی از قلعه های رای اصول گرایان تبدیل خواهد شد.
در سمنان، پزشکیان فقط در دو شهر سرخه ( زادگاه روحانی) و گرمسار( زادگاه احمدی نژاد) برنده شده است.
در مرکزی، پزشکیان فقط در ساوه برنده شده است که بنوبه خود جالب توجه است.
در حالی که در گیلان که بصورت سنتی به اصلاح طلبان نزدیک تر است، پزشکیان با قاطعیت برنده شده اما در مازندران با فاصله نسبتا کمی (حدود ۶هزار رای) برنده شده است. در مازندران اصول گرایان پایگاه قوی تری دارند اما تغییرات جمعیتی در سال های اخیر این شرایط را تغییر داده است.
در خراسان جنوبی و رضوی، جلیلی با قاطعیت پیروز شده اما در خراسان شمالی به دلیل وجود آرای اهل سنت و کردهای کرمانج با فاصله اندکی (۷هزار رای) برنده شده است.
در تهران، پزشکیان حدود ۲۰۰هزار رای بیشتر از جلیلی کسب کرده و برنده شده است که نشانگر رقابت نزدیک دو نامزد است.
در دو شهر جغتای و جوین خراسان رضوی که جمعیت قابل توجهی ترک دارد جلیلی برنده شده است. (دلیل دیگری بر قومی نبودن آرای پزشکیان)
در سه استان آذربایجان شرقی و غربی و اردبیل تعداد آرای پزشکیان حدود ۵ برابر آرای جلیلی است. در سایر استانها این الگو دیده نمی شود. حتی جلیلی در خراسان رضوی فقط ۵.۱ برابر پشکیان رای آورده است. الگوی رای دهی در زنجان بیشتر از آنکه به شمال غرب نزدیک باشد به مرکز نزدیکتر است.
در همدان رقابت جلیلی و پزشکیان بسیار نزدیک بود. در بهار و کبودر آهنگ و رزن که ترکها اکثریت دارند، جلیلی نفر اول شده است. در نهاوند که لرها اکثریت دارند، پزشکیان نفر اول شده است.
در همه شهرهای زنجان، پزشکیان نفر اول است اما رقابت دو نامزد تقریبا نزدیک است. در حالی که اگر قرار بود رای پزشکیان قومیتی باشد، باید در زنجان هم مثل آذربایجان شرقی و غربی و اردبیل رای او ۵ برابر رای جلیلی می شد که چنین نیست.