هویت به معنی «چه کسی بودن» و یا شناخته شدن به چیزی یا جایی می باشد، هویت مجموعه‌ای از تعلقات مادی و معنوی یک انسان است. مانند متعلق بودن به یک خانواده، زبان، دین، مذهب، زادگاه، تاریخ، ایدیولوژی، ارزش‌ها، باورها و غیره. هویت نیاز فطری و طبعی انسان‌ها است. انسان‌ها با همان تعلقات خود به دیگران شناخته شده و به آن افتخار می‌نمایند و طبیعتا می‌خواهند هویت‌شان (دین، ملت، زبان، تاریخ، زادگاه) از طرف دیگران مورد قبول و احترام واقع گردد.
بحران هویت با انکار هویت ساکنین جامعه ارتباط مستقیم دارد. زمانیکه در یک جامعه هویت یک گروه اتنیکی انکار می‌گردد، بحران هویت جامعه را فرا می‌گیرد و این بزرگترین و مهمترین بحران فرهنگی به شمار می‌رود. با ورود بحران هویت، اذهان عامه تخریب و ناراحت می‌شود، برتری جوئی افزایش می‌یابد، یک تعارض روانی در جامعه ایجاد می‌گردد، اختلافات قومی شدت می‌گیرد، وحدت جامعه را متضرر می‌سازد و موجب بی ثباتی در کشور می‌گردد.
هویت‌طلبی و در پی چیستی و چرایی بودن، همواره از دغدغه‌های انسان بوده است. هویت فردی و جمعی از مسائل بزرگ روان‌شناسی و جامعه شناسی است. هویت فرهنگی، مجموعه‌ای از ویژگی‌های مشترک گروهی از افراد است که اشتراکات قومی، دینی، طبقه اجتماعی و زبان دارند. هویت‌طلبی به ویژه از نوع جمعی آن، حس تعلق افراد به یک منطقه یا گروه، حس مشمول شدن در یک گروه خاص و آرامش برای آن افراد ایجاد می‌کند.
