روز هفتم مارس 2022 در یک اجلاس بزرگ در وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در تهران ، تشکیل شورای هماهنگی پاسداشت زبان فارسی توسط وزیر ارشاد اعلام
ایران کشوری است چند ملتی ، چند فرهنگی وچند مذهبی . جمهوری اسلامی بدون در نظر گرفتن اینهمه تکثر تمام بودجه وامکانات آموزشی کشور را به زبان فارسی اختصاص داده است واین در حالی است که زبان مادری 75 در صد ازمردم ایران غیر فارسی می باشد. زبان های ترکی آذربایجانی ، کردی ، عربی ، بلوچی و ترکمنی که در خارج از مرز های ایران زبان های رسمی و آموزشی هستند در ایران سرکوب می شوند و آموزش به این زبان ها ممنوع است.
شورا هماهنگی پاسداشت زبان فارسی متشکل از ۱۲ دستگاه مهم و مرتبط نظیر وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری،وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت اقتصاد و دارایی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نیروی انتظامی، سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، سازمان صدا و سیما و شهرداری تهران است که ریاست آن را وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برعهده دارد.
محمد مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد در جلسه تشکیل شورا چهار رکن اصلی شورا را مشخص کرده که عبارتند از : وزارت ارشاد ، صدا وسیمای جمهوری اسلامی ، شهرداری تهران و نیروی انتظامی . بقیه نهاد ها و وزاتخانه ها همکار آنها می باشند .او گفت که رهبر اسلامی گفته است که باید زبان فارسی تقویت شود تا در پنجاه سال آینده به زبان علمی دنیا تبدیل شود.
جضور نیروی انتظامی (که از ژاندارمری ، پلیس شهربانی وکمیته های انقلاب تشکیل شده) در این شورا با گارد ویژه که نیروی سرکوب دولت است و طی چهار دهه گذشته وظیفه سرکوبی مطالبات وخواسته های دموکراتیک مردم را داشته است ، نیت اصلی تشکیل دهندگان شورای پاسداشت زبان فارسی را نشان می دهد.
وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی هم که در جمهوری اسلامی وزارت سانسور بوده و کارش جلوگیری از آزادی مطبوعات وخلاقیت های فرهنگی مستقل می باشد ، صلاحیت پاسداشت هیچ زبانی از جمله زبان فارسی را ندارد تا بحال کار این وزاتخانه سانسور مطبوعات و جلوگیری از خلاقیت های فرهنگی بوده . اگر قرار است از هر زبانی پاسداری شود ، این وظیفه باید به عهده اهل قلم وفرهنگ سازان آن زبان گذاشته شود ونه به عهده وزارتخانه ای که کارش بستن مطبوعات آزاد و ممنوع کردن کانون های نویسندگان وهنرمندان است
رادیو وتلویزیون در جمهوری اسلامی در انحصار دولت است و هیچ رادیو وتلویزیون خصوصی در ایران وجود ندارد .کار شعبات سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی در مناطق غیر فارس در عمل تخریب زبان ملی مردم و رایج کردن نیم زبانی است که سه چهارم لغات آن فارسی می باشد و معمولا تنها فعل پایان جمله به زبان مردم محل است.
طی سالیان گذشته مخصوصا درماهها وهفته های اخیراعتراض به انحصار زبان فارسی افزایش یافته و گیلک ها و لرها ومازنی ها هم به سایرملل غیر فارس ومعترضان پیوسته اند و خواهان پایان دادن به سرکوب زبان های غیرفارس شده اند که اخیرا درامواج اعتراضی متعدد اینترنتی کاملا نمایان شد.
دو ماه پیش نیز شهر داری تهران طی بخشنامه ای استفاده از زبان های ترکی ، کردی ، لری وگیلکی را درتابلو های مغازه ها ممنوع اعلام کرده بود. البته هدف اصلی جلوگیری از رایج شدن زبان ترکی در تهران است که نیمی از جمعیت آنجا ترک می باشند وگرنه از نظر تئوریسین های زبان فارسی بقیه زبان های یاد شده در بخشنامه زیر شاخه های زبان فارسی هستند ولی بدلیل پیامد های اقتصادی سنگینی که اجرای این بخشنامه دارد این تصمیم تا بحال بجائی نرسیده است .بسیاری از شرکت ها و مغازه ها در تهران اسامی وسر درغیرفارس دارند و با همین نام شناخته شده هستند و تغییر نام لطمه شدیدی به محبوبیت آنها می زند .
از طرف دیگر نسل جوان بدون استثناء از اینترنت استفاده می کنند وپیام های خود را به زبان مادری خودشان می نویسند وبسیاری ازگروهها اینترنتی به زبان های غیر فارسی هستند و شبکه های مجازی خارج از کنترل جمهوری اسلامی می باشند.و تلاش حکومت برای راه اندازی اینتر نت داخلی نیزبرای کنترل فضای مجازی است.
محمود شالویی معاون وزیر ارشاد که که از طرف وزیر به سرپرستی شورا منصوب شده می گوید که «مصوبات شورا جنبه قانونی دارد » واضافه می کند که «زبان فارسی دروازه تمدن ایرانی است وباید محافظت شود» باین ترتیب می توان گفت که نیروی انتظامی با تفنگ و سر نیزه مصوبات شورا را اجرا خواهد کرد . ظاهرا در ایران غیر از مجلس شورای اسلامی که انحصار تصویب قوانین را دارد ، هر وزاتخانه وشورا نیز خود سرانه قانون گذاری می کند.
جمهوری اسلامی اصول 15 و19 قانون اساسی را رعایت نمی کند و به مصوبات بین المللی از جمله مصوبات یونسکو در باره ضرورت آموزش به زبان مادری بی اعتنائی می کند ومی کوشد زبان های غیر فارس را ریشه کن وزبان فارسی را جایگزین کند که تا بحال موفق نشده و در آینده نیز نمی تواند موفق بشود زیرا هیچ فرهنگ و زبانی را نمی شود با توسل به زور از بین برد و زبان غیر را جایگزین آن کرد.
تشکیل شورای هماهنگی پاسداشت زبان فارسی آنهم با شرکت نیروی انتظامی بیانگر شکست سیاست های فرهنگی جمهوری اسلامی است. فرهنگستان زبان وادبیات فارسی به سر پرستی حداد عادل با بودجه نجومی ، بنیاد های رنگارنگ نظیر بنیاد فردوسی ، بنیاد سعدی ، بنیاد حافظ ، بنیاد افشار و دهها انجمن وبنیاد با هزینه بیت المال برای از بین بردن زبان های غیر فارس در ایران کفایت نکرده اند و اکنون جمهوری اسلامی مجبور شده است شورائی با شرکت یک نیروی مسلح سرکوبگر تشکیل بدهد آنهم در شرایطی که بحران اقتصادی و فقر وبیکاری در جامعه بیداد می کند ولی مسئولان جمهوری اسلامی همگی « در فکر زیب ایوان هستند» در صورتی که «خانه از پای بست ویران است ». این شورا نیزمانند شورا های قبلی کاری از پیش نخواهد برد وتنها شاید برای مدتی شیفتگان زبان فارسی را راضی کند اما موجب نارضایتی بیشترهمه ملل غیر فارس خواهد شد ونتیجه آن بر ضد خودش تبدیل خواهد گردید.